Frida Kahlo, de muze van kracht, liefde en sensualiteit
In Mexico stad stond ik voor het Casa Azul, het museumhuis van Frida Kahlo. Ik was op doorreis naar een (yoga) retreat, maar had ervoor gekozen om wat meer tijd in de stad door te brengen zodat ik dit prachtige woonhuis van een van de meest beroemde vrouwen ter wereld kon bezoeken.
Frida Kahlo heeft mij altijd al gefascineerd. Ze is een van de meest bekende en beroemde vrouwen uit de geschiedenis, een kunstenares met een fantastische verschijning, met haar flamboyante bloemen en sieraden. Hoewel Frida kampte met kinderverlamming, een gebroken rug en een geamputeerd been, wist zij overal in haar leven schoonheid te vinden. Ze was haar tijd zo ver vooruit, controversieel, een rebel en verwierp alle schoonheidsidealen.
Ze ‘ontworp’ zichzelf, in haar eigen woorden: I am my own muse. Met haar unieke stijl inspireert ze nog steeds belangrijke modeontwerpers en muziekmakers waaronder onder andere Coldplay die een album naar haar vernoemden.
La Casa Azul in een van de mooiste buurten van Mexico stad, was haar creatieve centrum waar ze geboren werd en overleed. Ik zag haar rolstoel, de verf op haar penselen, haar parfum en haar prachtige bekende en kleurrijke jurken. Ik liep door de tuinen van deze prachtige plek waar alles nog de eigenzinnigheid, sensualiteit en schoonheid van Frida ademt. Haar bed voor het raam, met de spiegels erboven zodat ze zichzelf kon schilderen, na haar vreselijke busongeluk, alles was indrukwekkend. Hier schilderde ze haar mooiste doeken, haar pijn, het verlangen naar de kinderen die ze door haar ongeluk niet meer kon krijgen en het verdriet om haar eeuwige liefde die haar herhaaldeijk bedroog. Haar canvas was als het ware haar persoonlijke dagboek.
Viva la Vida
Het meest getroffen was ik door een ogenschijnlijk simpel schilderij. Al haar werk was zo groots, diep en betekenisvol. Op dit schilderij, alleen maar watermeloenen met een tekst. Het bleek dat dit haar laatste werk was, 8 dagen voordat ze overleed aan de gevolgen van haar zwakke gezondheid schilderde ze dit werk met de tekst: Viva La Vida….. De sappige watermeloenen als herinnering om het leven te vieren.
Frida had een enorm vermogen om van het leven te genieten. Ondanks een leven met emotionele tegenslag en veel fysieke pijn had ze een ‘lust for life’, die zo inspirerend was. Dit was de reden dat ik de film over haar leven vertoonde in het filmhuis tijdens mijn eerste event.
Iedere vrouw zou deze film minstens een keer in haar leven moeten zien. Om je te herinneren aan de enorme vrouwelijke kracht, die in jezelf ligt, het vermogen om lief te hebben, je talent om schoonheid te creëren en volop te genieten van je leven.